Vrouwen moeten en kunnen een belangrijke eigen stem hebben bij de analyse van hun borstprobleem en hebben recht op informatie over diverse methoden, die apart genomen nooit 100% zekerheid geven. Nieuwe behandelingen zouden gebaseerd moeten zijn op de individuele, biologische variatie van borstkanker en factoren die het beloop van de ziekte beïnvloeden.
Het is tijd om terug te keren naar behandelingen die de heterogeniteit in ogenschouw nemen. Therapie zou daarom meer toegesneden moeten worden op de individuele vrouw met borstkanker, waarbij haar tolerantie voor (chemo-)therapie, wensen en problemen worden meegewogen.
De meeste vrouwen met borstkanker die behandeld worden met chemotherapie in het ziekenhuis i.v.m. een vergevorderd stadium van de ziekte hebben slechts tijdelijke verbetering (16%) en slechts een paar procent overleefd 10 jaar na chemotherapie.
Nieuwe benaderingen en mogelijkheden voor de preventie en behandeling van borstkanker, die in het buitenland met name worden bekeken, zijn:
1. Immunotherapie
2. Hyperthermie
3. Lasertherapie
4. Conditietraining
Als een vrouw een tweede mening wil, moet dat kunnen
Als een vrouw met een borstknobbel zich ongerust voelt bij een bepaalde diagnose of een voorgestelde behandeling, heeft zij recht op een tweede mening. Er zijn standaardsituaties waarbij de arts een standaardbehandeling voorstelt. Op het moment dat er medisch gezien verschillende mogelijkheden zijn, kan de mening van de vrouw doorslaggevend zijn. Overleg met een tweede specialist kan daarom heel zinvol zijn.
Inzichtgeven in prognose
Tijdens de periode rond de diagnosestelling, gedurende de behandeling en in de maanden daarna wordt veel gevergd van het mentale incasseringsvermogen van de vrouw. Veelal gaat het daarbij om angst en depressie. Ook onder kankerpatiënten met een goede prognose en bij vrouwen die met goed resultaat zijn behandeld, komen regelmatig ernstige verwerkingsproblemen voor. Geschat wordt dat dit geldt voor 20 tot 30 procent van de patiënten die vooralsnog genezen zijn verklaard. Deze verwerkingsproblemen komen veelal tot uiting in verhulde vorm, zoals vermoeidheid, vage pijnklachten en slaapstoornissen. De behandeling beoogt door inzicht te geven in prognose het verwerkingsproces te vergroten en door er over te praten de kwaliteit van leven te vergroten. De behandeling wordt niet bepaald door de lengte ervan. Zowel de tijdrovende als kortdurende therapie blijkt effectief te kunnen zijn. De resultaten zijn overwegend positief waar het gaat om een bijdrage aan de kwaliteit van leven van de kankerpatiënt. Er is geen consensus over de kwestie aan wie de hulp moet worden geboden. Sommige auteurs gaan ervan uit dat elke patiënt hiermee gebaat kan zijn.